برای چە بایستی جنگید و برای چە چیزی بایستی انقلاب کرد؟

خیلی وقت پیش خواستم در اینمورد مطلبی بنویسم، ولی در واقع مسائلی باعث شد کە از نوشتن این واقعیت پرهیز کنم، اما دیدم کە ضروری است چند خطی برای افکار عمومی و یا حداقل برای آن دستە از کسانیکە از این مسائل اطلاعی ندارند بنویسم.
امروز داشتم تلویزیون سازمان مجاهدین خلق، سیماێ آزادی را نگاە میکردم، مجری برنامە میگفت اهداف سازمان مجاهدین حکومتی آزاد، کثرت گرا، کە ملیتها، اقلیتهای آیینی و غیرە در ان آزاد باشند و آزاد بیندیشند است.! ای کاش اینجوری میبود و بی گمان اگر اهداف سازمان مجاهدین از اول هم همین میبود الآن وضعیت بە شیوەای دیگر بود، چرا چون شعارهای سازمان مجاهدین با عمل کاملا فرق کردە و در تمام عملکردهای این سازمان خلاف دمکراتیک و ارزشهای انسانی بە چشم میخورد. قبل از هر چیز برای اینکە بهانە بە دست دشمن کلی یعنی جمهوری اسلامی ایران ندادە باشیم، من بە مبارزات سازمان مجاهدین در مقابل خون آشآمترین و ضد بشرترین حکومت دنیا یعنی جمهوری اسلامی ارج مینهم و برای کسانیکە در خدمت این سازمان بە دست جنایتکاران حکومت اسلامی جان خود را از دست دادەاند درود میفرستم. میدانم کە این سازمان در مقابل خون آشامترین حکومتهای قرون وسطایی چە خونهایی دادندو چە انسانهای پاک و بی آلایشی را فدا کردند” اما هدف من از این نوشتە واقعیتهایی است کە با آن روبرو شدە و یا شنیدەام و بایستی روزی کس یا کسانی آن را بر زبان آورد.
ملتی برای بدست آوردن اهداف زیر دست بە انقلاب یا مبارزە میزند.
آزادی و برابری انسانها
برابری حقوق زن و مرد
آزادی فرهنگ، زبان و آیین و غیرە
آزادی اندیشە
حقوق زن، حق تحصیل بە زبان مادری و غیرە
البتە میتوان یک فهرست کامل از انواع آزادیها را در اینجا ردیف کرد، ولی اهداف اصلی چیزهایی است کە در بالا ذکر کردم.
اهدافی کە در بالا ذکر کردم، سازمان مجاهدین درست در نقطە مقابل آن قرار گرفتە و عمل کردە و خواهد کرد.
من از این نقطە شروع میکنم کە هدف اصلی نوشتە من هم بود. در اردوگاە التاش رمادی، زمانی سازمان مجاهدین اقدام بە جمع آوری نیرو و یا عضو گیری کرد کە در این گیرودار عضو گیری تعداد زیادی از جوانان ساکن در اردوگاە التاش از جملە جوانان یارسانی بە صفوف ارتش آزادیبخش وقت پیوستند.
این جوانان نە تجربە زیادی از مبارزە داشتند و نە از سواد خوبی هم برخوردار بودند، در واقع بە محض ورود بە قرارگاهای سازمان مجاهدین بە کلاسهای تعلیم نهجلبلاقە و تعلیم قران بردە شدە و ضمن تحمیل و قبولاندن اسلام شیعە بە آنها حق تکلم بە زبان مادری را هم از آنها گرفتند.
در واقع یارسانیانی کە در طول ١٥٠٠ سال هیچ قدرتی نتوانست نیاکان آنان را بە زور مسلمان کند و حق تکلم بە زبان مادری را از آنها بگیرد، در سازمان مجاهدین کە مدعی حکومتی کثرت گراە و همراە با آزادیهایی مختلف است، همە این آزادیها از آنها گرفتە شد.
باید بگویم یارسانیانی کە بە مجاهدین پیوستند:
١. مسلمان شدند از نوع شیعە.
٢. حق تکلم بە زبان مادری ندارند و بایستی فارسی صحبت کنند.
٣. بایستی نماز بخواننند.
٤. بە ندرت با خانوادهایشان حق ملاقات داشتە و دارند.
حالا من از یک مجاهد کە برای آزادیهایی کە در بالا ذکر شد مبارزە میکند میپرسم، من یارسانی از این مبارزە کە هنوز در اول راە است و بە نتیجە نرسیدە چە آزادیی بە دست آوردم؟.
حالا اگر از حق یارسانیها بگذریم و بە سایرین کە در صفوف این سازمان هستند بنگریم و از آنها بپرسیم شما برای چە میجنگید، بی شک میگویند آزادی! اما چە نوع آزادیی را اینها دنبال میکنند؟.
در صفوف این سازمان همە بلاجبار بایستی نماز بخواندد، زنان بایستی پوشش اسلامی داشتە باشند، بایستی همە فارسی صحبت کننند، غیر از مجاهدین و رهبری بە چیز دیگری فکر نکنند و هزارو یک وووووو دیگر، خوب با توجە بە این مسائل کە گفتە شد شما در صفوف این سازمان بە چە اهدافی دست خواهید یافت؟ چە آزادیی را بە دست خواهید آورد؟.
تا انجایی کە من اطلاع دارم در صفوف ارتش بە اصطلاح آزادی بخش ان زمان هم هیچ عنصر غیر مجاهدی حق عضویت در این ارتش را نداشت. کسانیکە بە عضویت این ارتش در میامدند کە، مجاهد، مسلمان و نماز خوان باشند و معتقد بە رهبری مجاهدین و غیرە. پس اگر اینطور است چطور میشود اسم این ارتش را ارتش آزادیبخش گذاشت.
یادم هست چند سال پیش از یکی از مسئولین شورای ملی مقاومت کە همزمان مجاهد هم بود پرسیدم، چرا یارسانیهایی کە بە صفوف شما پیوستەاند مسلمان کردین؟ چرا حق تکلم بە زبان مادری از آنها گرفتین؟ این چە نوع آزادیی است کە شما برای بدست آوردن آن مبارزە میکنید؟. ایشان در جواب گفتند خیر آنها خودشان داوطلبانە مسلمان شدند و کسی بە آنها زوری نکردە است، گفتم ببین شما یک عدە جوان بی تجربە را بە قرارگاهی و در آن قرارگاە بە کلاسهای شبانە روز نهجلبلاقە بردەاید، چە توقعی بیشتر از این از آنها دارید؟.
پس من یارسانی برای پیوستن بە هرکدام از این تشکیلاتهای اپوزسیون اعم از مجاهدین و غیر مجاهدین بایستی دو بار بیشتر فکر کنم، من نوعی در صفوف این سازمان چە نوع آزادیی را بدست خواهم آورد؟.در آخر اگر هر مجاهدی گفت این چیزهایی کە من گفتم واقعیت ندارد، آمدەام با او مناظرە کردە و حرفهایم را نیز بە او ثابت کنم.

بە امید آیندەای بهتر برای فردای ایران
بشیر
١٥.٨.٢٠١٦

بازدیدها: 16