“به مناسبت روزجهانی علیه اعدام”

یارسان مدیا
10.10.2020

بە قلم سید اشکان حسینی “گوران”

دهم اکتبر روز برای نه گفتنی قاطعانه به قتل عمد حکومتی را “روز جهانی علیه اعدام” نامگزاری شده است.

جمهوری اسلامی ایران در اعدام کودک مجرمان و نوجوانان رتبه یکم در سراسر جهان دارد. سرکوب و اعدام مخالفان ایدئولوژیک خود را با نام جرایم عقیدتی سیاسی از آغاز تا کنون به دار کشیده که نمونه آنرا نه تنها هرسال بلکه ماهانه می‌توان دید. برای مثال با احکامی از جمله اقدام علیه امنیت ملی، معاند، اخلال در نظم عمومی، مبارزه برعلیه نظام، همکاری با احزاب و سازمان‌های سیاسی و حقوقی مخالف نظام و غیره نمونه‌های مشهود آن در سالیان اخیر بوده است.

در جرایم ناموسی اعدام می‌کند. در جرایم دینی به بهانه‌هایی از جمله سب‌النی، توهین به مقدسات، توهین به امامان، توهین به بنیانگزار حکومت اسلامی، توهین به رهبری و اقدام برای سران حکومت نیزی یکی دیگر از احکام رواج اعدام است.

به جرم دزدی، به جرم مواد مخدر، به جرم نزاع و درگیری و سایر جرایم از جمله جرایم عمومی نیز بعضاً در بیشتر موارد شامل حکم اعدام می‌شوند.

در طول دهه‌ی گذشته با توجه به تندتر شدن دستگاه کشتار نهادهای حکومتی از جمله قوه قضاییه و ضابطان قضایی‌اش، نهادهای حقوق‌بشری و سیاسی بین‌المللی همواره اعدام‌های جمهوری اسلامی را محکوم و گفته‌اند که اعدام‌ها را متوقف کند، اما نه تنها متوقف نشد بلکه اکنون  با بر سر کار آمدن “رئیسی” در پست رئیس قوه قضائیه با سابقه‌ای ننگین که عضو هیات اعدام دهه شصت هجری شمسی بوده است این چرخه سیر سعودی شدیدتری به خود گرفته است. تا جایی‌که بر اساس گزارش‌های اعلام شده از طرف رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری می‌بینیم در طول شش ماه نخست ۱۳۹۹ بیش از سیصد و پنجاه تن اعدام شده است.

شخصاً باور دارم این تنها گوشه‌ی ناچیزی از آن است و بسیاری دیگر را با مرگ خاموش (از جمله کشتن زیر شکنجه، اعدام و تیرباران در خفا، و سایر مرگ‌های مشکوکی که در سال‌های گذشته برای بسیاری از مخالفان و منتقدان دستگاه حاکمه شاهد بوده‌ایم) به زندگی آنان پایان می‌دهند.

در ماه گذشته نیز شاهد بودیم که با رسیدن صدای اعدام تعدادی از جوانان به گوش مجامع بین‌المللی نزدیک به ۴۷

کشور دنیا بیانیه‌ای را برعلیه اعدام حکومت اسلامی ایران صادر کردند. ولی همچنان چرخه اعدام بر دوام است و این نه اشخاص بلکه کلیت نظام مافیایی دینی و ولایت فقیه و قوانین مجازات از ریشه ایراد دارد. که تنها راه چاره حذف کامل حاکمیت دینی (بخصوص حاکمیت اسلامی و ولایت فقیه)، و طرح قوانینی بر پایه اعلامیه جهانی حقوق بشر، عدم تمرکز قدرت و جدایی مطلق دین از سیاست است.

من نیز همچو تمامی دوران، همصدا و همراه با فعالین و انسان‌های آزادی‌خواهی به هرنوع اعدامی و با هر دلیل و جرمی قاطعانه و به معنای کامل کلمه اعدام را محکوم و به آن نه می‌گویم.

سید اشکان حسینی

۱۰ اکتبر ۲۰۲۰

[wpforms id=”4110″ title=”true”]