کوتاه گفتار/ به قلم: سید اشکان حسینی “گوران”
یارسان مدیا ۴.آگوست۲۰۲۲
“به مرگ ما را میگیرند تا به تب راضی شویم”
این سیاست حکومتهایی رسمی و غیررسمی نسبت به جوامعی است که هیچ وجه مشترکی با آنان ندارند. آنان یعنی احاطه کنندگان قدرت از سنخ و صنف: دولت اسلامی عراق و شام”داعش”، که نمونهاش دستکم در پیرامون سرزمین مادری ما که سالهاست ارابه قدرت را به دست دارند زیاد است.
آنان اندکاند و ما/مردم که از نوع آنان نیستیم بیشمار، اما آنان متحدند و سلاح بدست و ما با دستان خالی و پراکنده، که بیشتر بجای مبارزه علیه جنایتکاران و پیشهگرفتن راه رهایی مانند درختی (تن و هدفی مشترک) شدهایم که کرمها از درون در حال جویدن نقاط مختلف آن هستند.
بیاییم پیش از تکرار دوبارهی هزاران واقعه تلخ چند اصل را از برای خود از بَر کنیم:
الف- راه پیشرفت این نیست که دیگران را با استفاده از برخی ویژگیهای شخصی، مبارزه سیاسی و حقوقی آنان را تحت الشعاع قرار داد و با این ابزار کوشیده شود تا زمین بازی خالی شود و عدهای دیگر یکه میدان شوند. یا آنکه برتریهای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دیگران را دستمایه خود کرد و صاحبان آن ارزشها را نیز همواره زیر سلطه نگهداشت.
تفاوت این قبیل رفتارهای به اصطلاح مبارزان سیاسی، مدنی و حقوقی با داعش و یا حکومت مرکزی ایران و برخی همسایگان چیست؟! آیا این اشخاص حقیقی و حقوقی اگر در کرسی قدرت بنشینند چه خواهند کرد؟! همینان که امروز شعار مرگ بر پیشروان راه آزادی سر میدهند. یا قصد تخریب اقلیتهای (نامگزاری خودکرده) را دارند. اینان در آینده سیاسی نه آنست که همچو حکومت کنونی دست به سرکوب میزنند و میکوبند؟ .
ب- ما چیزی بنام اقلیت به معنای کامل کلمه نداریم؛ زیرا این نام را خود به وسیله بیگانگی با خویش آنرا برگزیدهایم. راه گریزی نیست مگر متحد شدن ماهایی که خود را اقلیت نامیدهایم.
ج- در صورت نکوبیدن و تخریب نکردن یکدیگر سپس اتحاد و همراهی در راه برخی اهداف مشترک و غیرمشترک نهایتاً باز چیزی کم است. آن چیز سلاح است.
البته نه از جنس تانک و توپ، شیمیایی و سرنیزهای که دست داعشیان در گذشته و حال و آینده، بلکه بهترین و زیباترین و کارسازترین سلاح برای ما “قلم”های ما بوده و هست و خواهد بود.
سید اشکان حسینی “گوران”
٤ .آگوست ٢٠٢٢ م
بازدیدها: 44