مجازتهای اسلامی طبق قانون اساسی حکومت اسلامی

                                                                                               درود بر تمامی آزادی خواهان
ما در کشوری زندگی میکنیم و بزرگ شده ایم که دین رسمیش اسلام است و مذهب شیعه . من یک شخص اقلیت دینی هستم و اکنون نمی خواهم بگویم که چگونه با ما رفتار شده ، می نویسم که تمامی کسانی که این چند سطر به دستشون می رسد ، بدانند که چگونه با ما رفتار شد است ، و این شامل تمامی افراد سرزمینم می شود. که سران آن دم از آزادی خواهی میزنند کسانی که با وعده های دروغین و شعارهای پوچ به خیال خودشان آزادی را به سرزمینمان آوردند . بله دوستان بدانید ما چوب سادگی مان را نخوردیم ما چوب اعتماد را خوردیم.
دوستان عزیز سران کشور ما دم از حقوق بشر می زنند و می گویند که از هر گونه انتقاد ونگرش استقبال می کنیم
اما طبق ماده ای 18 علامیه حقوق بشر
هر شخصی حق دارد از آزادی انديشه، وجدان و دين بهره مند شود. اين حق مستلزم آزادی تغيير دين يا اعتقاد و همچنين آزادی اظهار دين يا اعتقاد، در قالب آموزش دينی، عبادت‌ها و اجرای آيين‌ها و مراسم دينی به تنهايی يا به صورت جمعی، به طور خصوصی يا عمومی است.
که این حق از ملت ایران سلب شده است
در کشوری که دینش اسلام است و قوانین اسلامی بران حاکم و در کتاب قران طبق سوره بقره آیه ۲۵۶ است: «لا اکراه فی الدین قد تبیّن الرشد من الغی؛ در دین هیچ اجباری نیست، و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده است.» اما حکم کسی که دین اسلام را ترک کند
<< کسی که از دین مبین اسلام خارج گردد و دیگر دین را اختیار نماید در قدم نخست سه روز حبس میشود اگر توبه کرد که خوب و اگر توبه نکرد کشته میشود. البته به حکم قاضی به خاطری که اگر اجازه قتل مرتد به هر کس داده شود در جامعه حرج و مرج بر پا میشود.>>
کشوری که در بهشت زهرا قول آزادی بیان ونگرش به هر شخص را داده است وطبق مادهء ٢٠ اعلامیه حقوق بشر:
١- هر شخصی حق دارد از آزادی تشكيل اجتماعات، مجامع و انجمن‌های مسالمت آميز بهره مند گردد.
٢- هيچ كس را نبايد به شركت در هيچ اجتماعی مجبور كرد.
اما در کشور ما هر گونه تجمع برای خواستن حقوق پایمال شده را تبلیغ علیه نظام می داند
ماده 498 – هر كس با هر مرامي ، دسته ، جمعيت يا شعبه جمعيتي بيش از دو نفر در داخل يا خارج از كشور تحت هر اسم يا عنواني تشكيل دهد يا اداره نمايد كه هدف آن برهم زدن امنيت كشور باشد و محارب شناخته نشود به حبس از دو تا ده سال محكوم مي شود .
کشور ما تنها کشوری است که اگر خون من غیر مسلمان به دست شخص مسلمان به عمد یا غیر عمد ریخته شود قصاص نمیشود( هر چند قصاص نقص قوانین حقوق بشر هست اما اینجا هدف تبیض قرار دادن بین انسانهاست) در بعضی موارد حتی دیه هم به شخص تعلق نمیگرد و شاید جهاد در راه خدا نامیده شود حالا چطور ما زنده مانده ایم خدا میداند
در کشور ما هر گونه فعالعیت انتقادی از سران حکومت و دین طبق:
ماده 26 ـ هركس بوسيله مطبوعات به دين مبين اسلام ومقدسات آن اهانت كند، درصورتي كه به ارتداد منجر شود، حكم ارتداد (اعدام) درحق وي صادرواجرا و اگر به ارتداد نينجامد، طبق نظر حاكم شرع بر اساس قانون تعزيرات با وي رفتار خواهد شد.
ماده 27 ـ هرگاه در نشريه اي به رهبر جمهوري اسلامي ايران ويا مراجع مسلم تقليد اهانت شود،پروانه آن نشريه لغو و مدير مسئول و نويسنده مطلب به محاكم صالحه معرفي ومجازات خواهند شد.
هر گونه انتقاد از رهبر ، رییس جمهور، ریس مجلس ………..نماینده شهر و حتی شهردار طبق :
طبق ماده 514 چنانچه کسی به هر نحوی به حضرت امام خمینی(ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و مقام معظم رهبری اهانت نماید(هر انتقادی توهین محسوب می شود) به حبس از شش ماه تا دو سال محکوم خواهد شد
در ماده 608 توهین به افراد (اشخاص حقیقی) از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک را چنانچه موجب حد قذف نباشد به مجازات شلاق تا 74 ضربه و یا از 50 هزار ریال تا یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم نموده است.
ماده 609 آمده است هر کس با توجه به سمت یکی از روسای سه قوه یا معاونان رئیس جمهور یا وزرا یا یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی یا نمایندگان مجلس خبرگان یا اعضای شورای نگهبان یا قضات یا اعضای دیوان محاسبات یا کارکنان وزارتخانه ها و موسسات و شرکت های دولتی و شهرداری ها، در حال انجام وظیفه یا به سبب آن توهین نماید به سه تا شش ماه حبس یا 74 ضربه شلاق و یا از 50 هزار ریال تا یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم می شود
این است ایران کشوری که ما در آن زندگی می کنیم و هر روز شاهد اعدام جوانان می شویم که به هیچ گناهی محکوم و مجازات می شوند

سنجابی

بازدیدها: 29